کامیار عابدی با بیان این‌که شعرهای قاسم آهنین‌جان بیان یک نوع تجربه روحی و اشراقی و تا حد زیادی عرفانی است می‌گوید: آهنین‌جان به هیچ‌وجه شاعر سیاسی نبود و از مسائل روزمره و معاصر کاملا دور بود؛ درواقع او شاعر الهامات و فضای درونی و بسیار ذهنی خود محسوب می‌شد.