مردم شیراز که زمانی شهرشان از هر سو با درختان بلند قامت و باغ‌های نشاط انگیز، احاطه شده بود و هوایش به همین واسطه اعتدال داشت و تا چندسال قبل، رنگ کدورت را ندیده بود، اکنون دغدغه حفظ باقیمانده باغ‌های اندک و پراکنده را دارند و مدام با دیدن جایگزینی بتن به جای درخت، دست بر زانوی حسرت می‌کوبند و چشم به راه ذره‌ای عمل از سوی مسئولانشان هستند.