شیراز – ایرنا- گفته شده که مسافرت حافظ از شیراز به هند،نافرجام و نیمه تمام ماند و او به شهر خود بازگشت اما سروده این شاعر نامی، رنگ حقیقت به خود گرفت و طوطیان هند از قند پارسی، شکرشکن شدند و فراتر از بنگاله این زبان گسترش یافت که اینک محفلی به همین نام، راه بنگاله و فراتر از آن را درپیش گرفته است.