پروانه می‌گوید: به سراغ جفت زیبایی آمده‌ام که در خیال تو است. طبیب قلم بر دوات می‌برد و غزلی به هیات پروانه‌ رنگینی می‌نویسد که از سطرهای کاغذ پر می‌کشد. وقتی ناقلان ابیاتش را بر صفحات کاغذ تحریر نمودند به عین اجسادی درآمدند که به هیچ طریقی به وقت حیات شبیه نبود. برگرفته از دیوان سومنات، ابوتراب خسروی