با توجه به شرایط سیاسی و اجتماعی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران و تأثیر آن بر ارتش جمهوری اسلامی، عراقی‌ها برآورد می‌کردند که چنین ارتشی قدرت مقاومت را در برابر آن‌ها نخواهد داشت. از این‌رو فکر می‌کردند که خرمشهر و آبادان را ظرف مدتی محدود به تصرف آنان درآمده و بر اروندرود مسلط خواهند شد. سرانجام رژیم عراق پس از مقدمه چینی‌ها و ایجاد جو تشنج در روابط دو کشور، در تاریخ ۲۶ شهریور ۱۳۵۹به طور یک جانبه عهدنامه ۱۹۷۵را لغو و در تاریخ ۳۱ شهریور ۱۳۵۹(۲۲ سپتامبر۱۹۸۰) حمله سراسری به جمهوری اسلامی ایران را آغاز کرد.